ارزیابی نتایج تست های تائیدی نامشخص hiv در اهداء کنند گان خون در شمال شرق ایران

مقدمه: شیوع ویروس نقص ایمنی انسانی (hiv)به سرعت در دنیا در حال گسترش است. آلودگی با این ویروس منجر به مهار سیستم ایمنی و نهایتا سیندرم نقص ایمنی اکتسابی می شود. تشخیص اولیه ی بیماری با شناسایی آنتی بادی علیه ویروس به روش الایزا (elisa)انجام می شود. برخی تست های تکمیلی بعنوان مثال وسترن بلات و آزمون ایمنوبلاتینگ نوترکیب (riba) برای تایید عفونت ویروسی مورد استفاده قرار می گیرد. بسیاری از نتایج تست های تاییدی نامشخص است. هدف این مطالعه مقایسه ی فراوانی و الگوهای تست های تاییدی نامشخص در دو گروه، اهداکنندگان خون و افراد با رفتارهای پرخطر در شمال شرق ایران بود. مواد و روش ها : دراین مطالعه ی توصیفی مقطعی ۱۰۵۵نمونه سرم از اکتبر ۲۰۰۹تا مارس ۲۰۱۴با سابقه ی الایزای مثبت برای hiv در آزمایشگاه سازمان انتقال خون مشهد مورد ارزیابی قرار گرفت. بعضی از نمونه ها با روش وسترن بلات وبرخی با تکنیکriba مورد ارزیابی قرار گرفتند. نتایج: بیشتر نتایج نامشخص مربوط به گروه افراد با رفتارهای پرخطر و روش وسترن بلات بود. بیشترین باند آشکار شده در هر دو روش متعلق به باندp24 بود.  نتیجه گیری: روشriba حساس تر و قابل اعتمادتراز وسترن بلات می باشد اما استفاده از سایر تست های مکمل با نتایج نامشخص کمتر ضروری به نظر می رسد. توجه به گلیکوپروتئین های واکنش داده در بعضی روش ها نیز ضروری است.